Candan Erçetin'in çok sevdiğim bir şarkısı var:
Elbette bazen çiçek açıp bazen solacağım.
Elbette daldan dala konup sonra uçacağım.
Elbette bugün ağlıyorsam; yarın güleceğim.
Elbette önce çekip gidip sonra döneceğim!
Yaşamak bu değil midir?
İnersin, çıkarsın. Düşersin, kalkarsın. Ağlarsın, gülersin. Sinirlenirsin, sakinleşirsin.
Bu gidiş gelişler hep dengeyi bulma çabalarıdır. Dengeli insanları tanımlarken; hep aynı durumlarda aynı şekilde davranan, beklenmedik şeyler yapmayan, belirli bir çizgide giden insanlar gelir aklımıza.
Bence dengeli olmak gidiş-gelişler yaşayarak, dengeyi tutturmaya çalışmaktır.
Sürekli aynı şeyleri yapıp, kendini yormadan hayat elverdiği ölçüde kendini tekrarlamaya dengeli olmak diyorsak bir yerde hata yapıyoruz.
Hayat öyle değişken ve sürprizlerle dolu ki! Bu sürpizlere açık olmak, geleni tevekkülle karşılamak, zaman zaman yoldan çıkıp, sonra yeniden yola girmek. İşte denge bu!
Nerede olduğunu hatırlamıyorum bir şey okumuştum: "Acı yaşamayanların anlatacak hikayeleri olmaz" diye. Bu sözü sadece acı ile sınırlamasak da "hayatı hep bir önceki gün gibi yaşamaya çalışıp, rahat ve güvende olduğu alandan (konfor alanı) çıkmayı göze alamayanların anlatacak hikayeleri yoktur" desek?
Hikayeleri olsa da tekrardan ibaret ve can sıkıcı olacaktır. Bir insan bir hikayeyi aynı iştahla kaç kez dinleyebilir ki?
Gidiş-gelişler kolay değildir.
Ama bu sayede kıyıdaki taşlar, deniz minareleri ortaya çıkar. Önceden görmediğimiz şeyleri bir anda görünür hale getirir ya da gördüklerimizi saklar.
Foto: resimland.com
Elbette bazen çiçek açıp bazen solacağım.
Elbette daldan dala konup sonra uçacağım.
Elbette bugün ağlıyorsam; yarın güleceğim.
Elbette önce çekip gidip sonra döneceğim!
Yaşamak bu değil midir?
İnersin, çıkarsın. Düşersin, kalkarsın. Ağlarsın, gülersin. Sinirlenirsin, sakinleşirsin.
Bu gidiş gelişler hep dengeyi bulma çabalarıdır. Dengeli insanları tanımlarken; hep aynı durumlarda aynı şekilde davranan, beklenmedik şeyler yapmayan, belirli bir çizgide giden insanlar gelir aklımıza.
Bence dengeli olmak gidiş-gelişler yaşayarak, dengeyi tutturmaya çalışmaktır.
Sürekli aynı şeyleri yapıp, kendini yormadan hayat elverdiği ölçüde kendini tekrarlamaya dengeli olmak diyorsak bir yerde hata yapıyoruz.
Hayat öyle değişken ve sürprizlerle dolu ki! Bu sürpizlere açık olmak, geleni tevekkülle karşılamak, zaman zaman yoldan çıkıp, sonra yeniden yola girmek. İşte denge bu!
Nerede olduğunu hatırlamıyorum bir şey okumuştum: "Acı yaşamayanların anlatacak hikayeleri olmaz" diye. Bu sözü sadece acı ile sınırlamasak da "hayatı hep bir önceki gün gibi yaşamaya çalışıp, rahat ve güvende olduğu alandan (konfor alanı) çıkmayı göze alamayanların anlatacak hikayeleri yoktur" desek?
Hikayeleri olsa da tekrardan ibaret ve can sıkıcı olacaktır. Bir insan bir hikayeyi aynı iştahla kaç kez dinleyebilir ki?
Gidiş-gelişler kolay değildir.
Ama bu sayede kıyıdaki taşlar, deniz minareleri ortaya çıkar. Önceden görmediğimiz şeyleri bir anda görünür hale getirir ya da gördüklerimizi saklar.
Foto: resimland.com
2 yorum:
enteresan bir özet olmuş.
resim yazının sonundaki gel-gitten sonra kıyıda bulduğun denizyıldızı
bir de renklerini sevdim:)
İlginç bugünlerde çok takıldığım bir mevzuu ve sen yazıyorsun...
Dengesizin genelde tanımı yanlış gibi değil mi?Sevmiyorum çok dengeli gözükenleri, bi de bununla övünürler, ya farkında değiller diyorum, ya da kendileri dahil herkesi kandırmaya çalışıyorlar.Bazen çok dengesiz olabiliyorum, bu çok sahici ve hoşuma gidiyor.
Yorum Gönder