Ben, zorunlu olduğum şeylerden köşe bucak kaçıyorum. Bu konuda normal davranmıyorum, kabul ediyorum.Bu tepki nereden kaynaklandı çok da emin değilim. Ya benim sıkıntıya gelemeyen yapımdan ya da zamanında istemediğim şeyleri yapmaya biraz fazla zorlanmış olmamdan. Belki ikisinden de kaynaklanıyor.
İstek, içinde gönüllü olmayı barındırıyor. Zorunluluk ise gönüllü olup olmadığına bakmadan, sadece "yap" diyor.
İşte ben orada kalıveriyorum. Zorunlu olduğum şey bir telefon etmek bile olsa yapamıyorum. Gerçi telefonla konuşmayı da sevmiyorum, bunun da etkisi mutlaka vardır.
Ama o telefonu etmeyip, huzur içinde hayatıma devam etsem neyse! Bir de o etmediğim telefonun düşüncesi, beni her dakika huzursuz ediyor.
Ben kimseden zorunlu olarak benim için bir şey yapmasını istemiyorum. İstemiyorsa yapmaz ve benim de asla sitem ettiğimi duymaz. Bu konuda çok iddialıyım, sözümün arkasındayım.
Gel gör ki insanların hayatı sitem etmek üzerine kurulmuş gibi. Asla tatmin olmuyorlar. Ben de onları tatmin etmemeyi seçtiğim için genelde hayırsız, vefasız oluyorum.
Birileri için kendinden ödün vermek ve sadece onları mutlu etmek için bir şeyler yapmak çok kutsal bir şey. Ama bana göre; bu zorunluluktan değil gönülden yapıldığında değerlidir.
İnsanlardan, gönüllü olmasalar da bizim için bir şeyler yapmalarını beklemek bence bencilliktir.
Gönüllü isen yapmaya isteklisindir ve yaparsın!
Zorunlu isen yapmaya istekli olmama olasılığın vardır ama yine de yaparsın!
Belki de ben yanılıyorum. Bazı insanlar benim zorunluluk dediğim bir çok şeyi, gönülden yapıyorlar.
Eğer durum buysa darısı başıma!
Foto: klaudiamarrgallery.com
7 yorum:
Hoşgeldin Aslıı
Sitem etmek konusunda sana katılıyorum, etmem edenide sevmem. Ben sitem beklerken etmezse onu daha da çok severim:)) Bizim sorun sanırım,hem zorunlu olunca yapmak istememek, hemde yapmadığını düşünerek rahatsız olmak. Belkide o rahatsız olma hali, karşındakine sitem etme hakkını hissettiyordur. Ya da sitem etmesin bari beklentisi bizde, ufacık bir imayı sitem gibi algılamamızı sağlıyordur. Sabah sabah karışık oldu neyse çok özledim seni.
İstanbul özledi seni:)
Zorunluluktan bir şeyi yapmak = yapmacık olmak bence. Bu aşkta da, işte de, arkadaşlıkta da her yerde geçerli ve malesef pek çok zaman bunu yapmak durumunda bırakılıyoruz insanların yapısı bu, eldeki malzeme bu :S
Herkesin hayatında var her halde bunlardan bir kaç tane. Evet biliyorum ben de çok az ararım onları, onlar da beni aradığında ilk beş dakika sitem dinlerim. "Offff yeter" deyip kapatasım gelir her seferinde.
Bizim Gibiler cok haklı! Aslıcım ben de sitem hiiic sevmiyorum, gonullulugu de zorunluluga hep yeg tutuyorum...her zamanki kokteyl formulu yine sahnede galiba, gonulluluklerin tadini sonuna kadar, zorunluluklarin yukunu alisveris dengesi ve gorev bilinciyle, hayati da ikisinin ortasi bi yerlerde yasamak hatirina...operim!
aynen katılıyorum aslı, hoşgeldin bu arada :)
Bence de zorunluluktan yapmak gerçekten eziyet gibi geliyor insana!
Hoşbuldum arkadaşlar.
Bu yazıyı yapmak istemediğim bir telefon görüşmesine istinaden, bunalıp yazmıştım.
Öğlen o telefon görüşmesi sonunda bilin bakalım ne geldi? SİTEM!!!
Dedim ki kendime "Aslı'cığım, madem sitem duyacaksın, kendine eziyet etme, takma kafana"
Son kararım budur:)
Yorum Gönder