Hadi düş!

Bir şarkı dinliyorum. Önce melodisi, yumuşaklığı, kadının sesinin güzelliği ile büyülendim. Sonra sözlere dikkat ettim ve aşık oldum.

Her gün daha da güçleniyorum, bu kolay çünkü daha önce hiç bu kadar zayıf olmamıştım, diyor.

Gerçekten güçlenmek, zor bir durumdan çıkabilmek için insanın dibe vurması gerekiyor. Düşmekten korkup da kendini devrile devrile ayakta tutmaya çalıştıkça zayıflıyorsun, kendine olan inancını kaybediyorsun. 

Bırak kendini, düş! Çarp yere, acısın bir yerlerin. Zaten acıyor, izin ver acının içinden geçmesine. Olmayan yara kabuk bağlamaz ama yara olmazsa da kendini göstermeyen ve ilacı olmayan bir acıyla yaşamaya devam edersin.

Düşmek güzeldir, kalkmak gelir arkasından çünkü. Kalkabildiğini kanıtlarsın kendine, bu ilk adımdır. Topallarsın biraz, ellerin acır ama kalktığını görürsün ayağa ve adım atabildiğini. Yeniden heyecanla koşmaya başladığında; hatırlarsın acıyı, acının tedavisini. Daha da hızlı koşarsın bu sefer, gözün karadır çünkü daha güçlüsündür. 

Herkesin bir hikayesi vardır. Senin de var. Düştün, canın yandı ve toparlandın, ölmedin, güçlendin. Belki böyle bir şarkı yazarsın belki düşen arkadaşlarına teselli olsun diye anlatırsın belki de düşmekten korkanlara. O düşüşle sadece kendini değil başkalarının da hikayesini değiştirirsin belki.

Korkma düşmekten, hiç düşmemekten kork!

Çünkü öyle bir şey yok.

Müzik: Room Eleven - Stronger
Haa bir de Nursel seni seviyorum!