Bugün öğlen çok sevgili koçumla (yalakasıyım) yaptığımız seansta fark ettiğim şeyleri yazayım, dedim. Bundan sonra her seans bittiğinde yapacağım bunu.Özellikle toplantılarda yani sabrımın çok çabuk tükendiği ortamlarda uygulayacağım bir şey fark ettim: İnsanlar bir şey yaptıklarında; onları yargılamadan kendime sadece olanı söylersem, sabırsızlık etmeyeceğim.
Mesela sürekli sözümü kesip soru soran birisi için "bu adam hiç dinlemiyor" yerine "sorular soruyor ve anlamaya çalışıyor" desem hem sabırsızlık hem de negatif bir şey hissetmeden konuşmaya ve cevaplamaya devam edebileceğim.
Neticede herkes aynı yöntemlerle dinlemiyor ve anlama tarzları insandan insana değişiyor.
Ben burada herkesin benim gibi dinlemesini bekliyor ve sonra da sinirleniyorum. Bu da beni olumsuz etkiliyor yoksa hiç umurumda olmazdı. Dünya harikası bir insan olmaya çalışmıyorum, yanlış anlaşılmasın.
Belki de çalışıyorum neyse ne!
Not: Yalakası olduğum koçuma ayrıca bir kez de sizin nezdinizde teşekkür etmek istiyorum. Bana kendi kendimi yargılayarak ne kadar gereksiz endişelendiğim ve düzgün yapabildiğim bir şeyi bu nedenle yapamaz hale geldiğimi fark etmeme de vesile olduğu için...
Foto: lowly.blogspot.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder