-Neyin mi?-İkinci çocuğun.
Bu uzun süredir düşündüğüm ama içinden çıkamadığım bir konu.
Bir oğlum var ve yeniden çocuk yapmayı düşünmüyoruz. Ancak eğer iki çocuğum olsun diye bir karar alsam o çocuğu mutlaka benim mi doğurmam gerekiyor?
Ben oğlum sayesinde hamileliği, o sırada yaşanan her türlü duyguyu, doğum heyecanını, doğar doğmaz onu kucağıma aldığımda hissettiklerimi yaşamış oldum.
Bu nedenle içimde bu konuda bir merak, eksiklik veya yaşanmamışlık hissi yok.
Peki bu durumda ben ikinci kez anne olmak istersem; şu anda anne ve babası olmayan bir çocuğa anne olamaz mıyım?
Hatta bunu yapmak daha hayırlı olmaz mı?
Bir sürü çocuk aile sevgisi yaşamadan bir yerlerde büyüyor ve hiç günahları olmadığı halde kendi seçenekleri olmadan geldikleri bu dünyada acı çekiyor.
Amacım yazıyı arabesk, acılı Türk filmi haline getirmek değil, gerçekten. "İlla benim çocuğum olmalı, benim kanımdan olmalı" gibi bir yaklaşım bana fazlaca ben merkezci geliyor.
Bu konu çok derin.
Olayın benim hayal ettiğim ve edemediğim bir çok ayrıntısı olabilir ama düşünsenize bir küçüğü aile sevgisine kavuşturmaktan daha önemli ne olabilir hayatta?
Foto: shopdrops.com
14 yorum:
siz bir kere annelik duygusunu yasadığınız için böyle düşünüyor olabilirsiniz.Bi bebeğe sahip olmak,Onun ilk ıpırdayışlarını hissetmek bunlar çok güzel duygular.Ben evli değilim ve malesef yumurtalıklarımda kist var.Belkide anne olamayacağım..Ama ben bu durumda bir çocuğum olana kadar denemeyi düşünüyorum.Çünkü bu bambaşka bir duygudur.Eğer bi çocuk sahibi olmuş olsaydım bende sizin gibi düşünebilirdim..
Bu konuda aynen senin gibi düşünüyorum.Doğurmak için, o duyguyu illede yaşamak isteyenler için bir kez doğum yeterli.İkincisi için evlat edinmek en mantıklısı ve de bence en insancası!!!!!!
biggee: Dilerim sen de kendi bebeğini kucağına aldıktan sonra eğer istersen böyle bir şeye karar verirsin.
Nedret: Bana da ikinci çocuğu doğurmak yerine evlat edinmek daha insanca geliyor. Ama ciddi cesaret de istiyor.
sana aynen katılıyorum...
İnsan ne kadar dikkat ederse etsin, ikisinden birine daha fazla özen gösterir gibi geliyor bana. Yani ya evlatlık olan çocuğa farklılığını hissetmesin diye daha özenli davranılır, veya kendi öz çocuğunu ailen ve çevren hep kayırır. Bundan gerçekten çok büyük cesaret isteyen bir karar olur bu. En azından benim için böyle.
ben de onu dicektim, bence de kimsesiz bi çocuğa yuva sağlamak, bir aile ve anne sağlamak çok güzel bi şey. ama insanın çocuklarından biri öz çocuğuysa o zaman o farklı olmaz mı, evlatlık olan çocuk kendini nasıl hisseder bu durumda, insan ne kadar dikkat etse de gene de kendi çocuğuna bi farklı mı sarılır acaba, diğeri bi bakıştan bi gülümsemeden bi fark görüp üzülmez mi... bunları merak etmişimdir hep.
O artık sen doğurmasan bile senin çocuğun olacağı için bu ayırma durumu bana olmaz gibi geliyor. Ama yine de evlatlık olan çocuğun psikolojisini tahmin etmek zor.
boyle bir ayırım olup olmamasi, tamamen ebeveynin tercihidir, becerisidir ya da beceriksizliğidir. bu ayrımın olacagına baştan düşünerek girersen, 'ya ayırım yaparsam' dersen yaparsin. kararli olmak ve kendini ikisini bir tutacagına ikna etmek gerekiyor sanırım.
angelina jolie'ye sormak lazım bilirkişi olarak :P
Çok zor bir karar; attığın her adımda bir kere yerine 1000 kere düşünmen gereken bir karar... Anne olmayı hayatındaki öncelik sıralamasında çok üstte tutan bir insan olarak annesiz bir çocuğa anne olma fikrine de hep yakın durmuşumdur ben ama bunu yapabilmek için o yükün altına girecek kadar emin olmam lazım.. Zor karar... Kendinden çok belki de çocuk için zor karar...
Cok guzel yazmissin Aslicim da, ulkemizde evlat edinme sartlari filan da o kadar abes ki..sanki yurtlarda ailesiz cocuklarin durumu cok harikaymis gibi ince eleyip sik dokuyorlar evlatlik verme adina...Yoksa Brangelina ornegi gibi, hepsi senin cocugun, ne fark eder ki...
Ben Angelina ile görüşüp, döneceğim size o halde :)
Bence de çok doğru düşünüyorsun.Ben henüz anne değilim ama ben bile bazen acaba böyle bir şeye kalkışsam nasıl olur diye düşünmüyor değilim.Bundan büyük bir sevap olabilir mi?Ama tabii dediğin gibi çok çok iyi düşünmek ve araştırmak lazım.
ben ilk çocuga bile çok gerek gormuyorum, belki de ben de bi sakatlik var :))
hiç doğurma gibi bir hevesim olmamasina rağmen, evlatlik almayi çok isterdim. bekarlara verseler, ikide bir issiz kalmasam gibi minik detaylari halletmek gerek haliyle bunun için :)
hem insan minicik bir bebeği nasil sevmez ki baskasi dogurdu diye??
Yorum Gönder