Gün

Sabah erken kalkıyor, akşamdan suyunu hazırladığı çaydanlığı ocağa koyup, kaynamaya bırakıyor. Pencereleri açıp evi havalandırıyor ve bir yandan yatakları topluyor. Güzel bir başlangıç için müzik lazım değil mi? Radyoyu açıyor ve günün nasıl geçeceğini belirleyen ilk şarkıyı dinlemeye başlıyor ve o günün hissini tespit ediyor. Kaynayan suyla çayı demliyor ve kahvaltısını hazırlamaya başlıyor.

Peynirsiz ve domatessiz bir kahvaltıyı geçiştirme olarak gördüğü için tabağa ilk onları koyuyor. Yumurtanın haşlanmasını bekliyor ve haşlanmış yumurtayı zeytinyağı, pul biber ve kekikle süslüyor. Kahvaltı tepsisine çay fincanını da koyup artık açlıktan gözü dönmüş bir şekilde masaya oturup her lokmanın tadını çıkarıyor.

Kahvaltısı bittiğinde, öğrencilerin ve işe gidenlerin koşuşturmasını izliyor camdan. Mis kokulu çayın ve güzel müziğin etkisiyle sokaktaki herkes sanki dans eder gibi geliyor. O da ayağıyla tempo tutarak onlara eşlik ediyor.

Sokak boşalıp sakinlediğinde, çayını tazeliyor ve kitabını alıp koltuğa oturuyor. Bir iki saat sonra bir film seçiyor ve kitaptaki kahramana veda edip filmdeki esas kadınla selamlaşarak, içeri giriyor. 

Film bittiğinde, saat artık öğlene yaklaşmış. Eşofmanlarını giyiyor ve yine müzik eşliğinde kendisini sokağa atıyor. Parkta yürürken, kuşların cıvıltılarına kıyamıyor ve müziği kapatıp, doğanın müziğini dinlemeye başlıyor.

Bir saatin sonunda yorgun ama mutlu bir şekilde eve dönüyor. Duştan sonra çay ve kitapla günün belki de en güzel saatlerinin tadını çıkarıyor. Öğle yemeği, akşam üzeri koşuşturması ve havanın kararmasıyla ev halkının dönüşü, akşam yemeği derken koskoca bir günü daha bitirmiş oluyor.

Bir sonraki gün için plan yapmaya fırsat bulamadan sızıp kalıyor. Zaten yaptığı planlar da hep bu döngüyü devam ettirmek üzerine oluyor. 
Çünkü istediği bu.