Önce İnsan Ol!

Az önce posta kutusu temizliği yaparken, gelen mesajların içeriği bana yıllar önce aldığım bir eğitimde öğrendiğim ve hep uyguladığım bir şeyi hatırlattı.

İşle ilgili bir mesaj yazıyorsunuz, bir paragraf yazıyı hiç kısaltmadan ve üşenmeden yazdıktan sonra tam o teşekkür ve rica zamanı geldiğinde; aniden yorulduğunuzu fark edip "tşk, ltf" diyerek, bir çuval inciri berbat ediyorsunuz.

Bu kısaca şu anlama geliyor:
İşi önemsiyorum ama seni önemsemiyorum. İş için 150 kelimeyi azimle biraraya getiririm ama iş sana teşekkür etmeye gelince, elim gitmez, uzun yazmayı zaman israfı görürüm, kısaltıveririm o bir işe yaramayan, işimizle ilgili olmayan lütfeni, teşekkürü.

Oysa işle ilgili sanmadığımız insan mevzuları işin asıl kısmı.
İşi kim yapıyor afedersiniz?


Herkes bol bol kitaplar okuyor, yöneticilikle ilgili çeşitli eğitimler alıyor ama temelde, karşındaki insana değer vermek gibi basit bir konuya gelindi mi beyinler duruyor, basiret bağlanıyor.

O kadar iş odaklıyım ki, diye hava atmakla olmuyor. Patronundan gelen kaba bir mesaj nasıl moralini bozuyor, çalışma isteğini kırıyorsa; senin yazdığın da seninle beraber çalışanlara aynı etkiyi yaratıyor.
Çalışmasını istediğin insanlara büyük olduklarını hissettir ki seninle beraber kocaman yüklerin altına şevkle girsinler.

Çalışanlar günün sonunda işlerini değil, yöneticilerini terk ediyorlar.
Herkes bunu sindirse içine; bir patronun, pozisyonun gücü değil, insanlarda yarattığı etkinin gücü ile farklı ve başarılı olduğunu soksa kafasına, iş hayatı güllük gülistanlık olur mu?
Bence olur!

Görsel: Irisz Agocs - A certain small bear