My Little Toy Gun

Bir melodi. Şarkı aslında, şarkı melodiler bütünüdür diyebilir miyim?
Derim herhalde, hatta dedim bile.

Şarkının içindeki melodiler, sakin sakin hareketlendiriyor ruhunu.
Küçük vuruşlarla, küçük heyecanlar gibi.
Alışıyorsun zamanla o duyguya. Heyecanlandırmıyor artık ama duyduğun sürece güzel bir his bırakıyor, içinde.
Aslında heyecanlandırması da elinde. Duyduğun ve hoşuna giden şey, seni başta etkilemişti ya, onun yeniden hatırladığında yeniden ona benzer duygular oluşuyor içinde.
Yemeye kıyamadığın çikolatayı, koklayıp, yeniden paketine koyduğunda; yaşadığın tatminle tatminsizlik arası his.
O tatminsizlik de aslında içinde bir tatmin ve heyecan barındırıyor.
Onu yeme ve o çikolataya sahip olma heyecanını...

Şarkı demiştim; önce azıcık hareketlendirdi ruhunu sonra yavaşlıyor.
Tıpkı hayatın akışı gibi, gündelik ve rutine götürüyor seni. Rahatlatıyor bu da.
Ne kadar şikayet edersen et, rutin rahatlıktır, konfordur, alışıldık olandır, değiştirmek istemediğindir, aslında.

Sen nasıl olduğunu anlamadan, aniden yine heyecanlandı ritmler.
Hızlandı, tabii ki sen de onunla birlikte hareketlendin. Sanki çok güzel bir kadın gördün ya da çok güzel bir yemek. Bir süre, bu görüntünün etkisiyle alışılmıştan, düzenli kalp atışlarından farklı bir alana geçiyorsun. Yaşadığını en çok böyle anlarda hissediyorsun.

Ve final!
Bitiyor, şarkının hissettirdiği rutin de, heyecan anı da...
Arkasında bir tat bırakıyor, yazmak istiyorsun.
Yazıyorsun, anlatıyorsun ya da sadece kendine saklayıp, düşünüyorsun bir süre.

Görsel: Ahmet Coka
Müzik: Honey Honey - Little Toy Gun