18 Eyl 2011

Anne ile söyleşme

Sahip olduklarının farkında ol. Sağlık, mutluluk ve huzur, bunlardan daha önemlisi yok. Kendini mutsuz edecek durumlara sokmak, açgözlülük yapmak, içinde boş kalan yerleri illa dolduracağım diye debelenmek. Evet, hepsini yapıyorum, insanım. Ama insansam; elimdekileri, kalbimdekileri düşünüp gülümsemeyi tercih etmek de benim elimde.

Ne kadar dengesizim değil mi? Değilim aslında, düşe kalka yaşıyorum bir şekilde. Evet, bunu daha dengeli yaşamayı becerebilenler var ama ben hiç onlardan olamadım, anne. Ben o, bir ayar tutturup, çok önemli şeyler olmadıkça aksamayan, yerle bir olmayan insanlardan olamadım hiç. Lanetim bu benim ama buna da üzülmüyoruz değil mi anne?

İyi bir hayatının olması ne demektir? Boşlukların da olduğu ama en temel ihtiyaçlarının doyurulduğu bir hayattır. Buna sahipsen, çok da fazla düşünmemek lazım değil mi anne? Sen bana hep öyle dedin. Ama ben seni dinlemedim anne. Çok düşünüyorum, gereksiz yere yoruyorum ruhumu. Yoruluyorum ama bazen işe yarıyor be anne, haksızlık etme.

Senin dediğine geliyorum sonunda evet ama yürümeyi de böyle öğrenmedim mi anne? O zaman ilk adımımı attığımda gözlerindeki mutluluğu kim yaşatabilirdi sana? Artık yürüyebiliyor olmam seni o kadar mutlu etmiyor, biliyorum. Ama olsun, düştüğümde; elimden tutup kaldırmak, üzerimdeki tozları silkelemek için artık gücün olmasa da senden öğrendiklerimle kendimi toparlıyorum anne.

Ben de anne oldum artık hem. Şimdi ben düşen yavrumu her durumda kurtarmak için yanındayım. Onun için yaşamıyorum ama yaşamım onun etrafında dönüyor. Sen sadece bizim için yaşadın ama doğru değildi be anne. O da senin hatandı ama ben senin hatalarından da ders alıyorum.
Ben akıllıyım değil mi anne?

12 yorum:

leithygurumi dedi ki...

Akıllı mıyız gerçekten? Ya da akıllı olduğumuza mı inandırıyoruz kendimizi... Bazen diyorum ben de diyorum senin hatalarını ben yapmayacağım anne diye... Ama sonra düşünüyorum o onun hataları ve onun hayatı, ben kendi hatalarımdan ders çıkarmayı becerebiliyor muyum da annemin hatalarından ders çıkarayım. Ne kadar yeterliyim ki, ne kadar kendime yetebiliyorum ki başkasını yargılayayım...

Unknown dedi ki...

@leithycat ama şimdi "akıllıyım değil mi" diye sorduğu kişi anne, ve almak istediği cevap evet akıllısın... bu soruyu sorup bu cevabı gerçekten içten bir şekilde alabileceği tek kişi annedir... orada annenin göstereceği şefkatten yararlanma ve annesi tarafından takdir edilme isteği var sanki yoksa akıllı mıyımı tartışmıyor veya kimseyi yargılamıyor bence aslı abla.. Hangi anne zaten kendi yaptığı hataların çocuğunun da yapmasını ister, zaten çocuk da akıllıysa az da olsa ders almıştır ebeveynlerinin yaptığı yanlışlardan, tabii ki kendisi de aynı hataların bazılarını yapacakki aynı olgunluğa erişebilsin...

Cemre dedi ki...

"ben annemin yaptıklarını yapmayacağım" derdim ama bugün bakıyorum da kendime aynı annem olmuşum..bu iyi mi yoksa kötü mü bilmiyorum. isterdim ki akıllı olayım biraz daha...

resimli günlük dedi ki...

Anneler de dosdoğru yapamadılar her şeyi,biz de yapamıyoruz,çocuklarımız da yapamayacak.Düzen bu.Yine de tutup kaldıracak gücü olmasa da,elinden bir şey gelmese de varlıkları bile iyi geliyor sanki o annelerin.
özlem

Adsız dedi ki...

son on sene annesiyle arasi limonu olan biri olarak diyorumki;hep korkdum ve kacdim;annem gibi olmamak adinaydi mucadelem.Ama ayni annem gibi oldum,annesinden nefret edip bir okadarda seven kac kisi vardir bilmiyorum ama ne kadar uzaklara kacsanizda,konusmasanizda,gormesenizde mimikleriniz,tepkileriniz,sevincleriniz,hirslariniz ayni olabiliyor....her ne kadar onun gibi olmayacagim,onun gibi yasamayacagim,onun gibi davranmayacagim diye yirtinip dursanizda gerceklerden kacamiyorsunuz,onun karninda onun genlerine sahip olarak dunyaya geliyoruz.her kadin annesinin aynasidir aslinda acida olsa

HerbiRenk dedi ki...

hep annelerin dediğine gelmek, ne güzel söyledin:)

evlatların için yaşamamak, etrafında dönmek, çoğu anne bunu başaramıyor maalesef

Sibelbek dedi ki...

eskiden annemi suçlamak kolaydı. bunu söylemek hiç hoşuma gitmiyor ama annemin bazı konularda ne kadar haklı olduğunu anne olunca anladım... hep çevremde, hep yamacımda olsun istiyorum. Allah ona uzun, sağlıklı ömür versin inşallah...

Sitare dedi ki...

sadece benim/bizim için yaşayan bir anne?!yok o bize uğramadı,ondan mı bu akılsızlığım anne????

just not found. dedi ki...

bazen kendi bildiğimizin yanlış olduğunu bilsek de ille de o yoldan yürümek isteriz bi şeyleri ıspat etmek istercesine, ama haklı çıkan yine onlar olur.
Ağızlarından dökülen söz hep aynı;
"ben demiştim..."
ya da yıllar sonra bile anımsatacak kadar geleceği görürler; "annem demişti dersin..." ve hep böyledir.
Her şeye rağmen iyi ki varlar...

Onlyvili dedi ki...

Seni okumaktan cok zevk aliyorum be Aslım1

Aslısın dedi ki...

kedicik, kimseyi yargılayacak durumumuz yok, ders alabiliriz ancak, eğer becerebilirsek.

yasin, bana da öyle geliyor, hatta öyle düşünüyorum evet.

cemre, öyle büyüdüğümüz için normal.

özlem, herkes becerebildiği, bilebildiği kadarını yapıyor, hayat bu.

adsız, kader gibi bir şey, anne ile sorunlar insanda en çok iz bırakanlar sanırım.

herbirenk, başaramayınca mutsuzluk, doyumsuzluk hissi.

Sibel, evet canım hep iyi olsunlar onlar.

sitare, öyle deme, ne kadar acı olsa da akıllısın ve çok iyi bir annesin sen biliyorum, haksızlık etme kendine.

küçükkurba, evet hep olsunlar.

only, canımsın.

didem dedi ki...

Mutlaka annenden de aldigin seyler vardir cok farkli yanlarin da. Hepimizin tarzi farkli. En guzeli annemizin bize yapip da hoslanmadigimiz seyleri kendi cocuklarimiza yapmama sansimiz var. O guzel degil m?:))