Ey ruh!

Akıl bu işte gidiyor bir o yana bir bu yana. Ne yaparsın?
Bir anda her şeye hakim, ne istediğini bilen şahane bir insanla tanıştırıyor beni. Sonra aniden, ürkek, ne yapacağını kestiremeden öylece duran birisini getiriyor karşıma. Hepsiyle tanışıyorum, el sıkışıyoruz ve birbirlerinden bu kadar farklı olmalarına rağmen "bendensin" diyorum ikisine de. Yoo, kandırıyor değilim onları, tanıyorum, kendimden biliyorum.


Siz neler yapıyorsunuz bu arada? Nasıl bir ruh hali içindesiniz? Sonbahar nasıl davranıyor size? Ne çok anlamlar yüklüyoruz; havaya, mevsimlere, aya, uçan kuşa, bulutlara, değil mi? Yoksa ben mi yüklüyorum sadece? Hadi canım oradan, okuyorum işte yazdıklarınızı. Hepiniz yapıyorsunuz.


Bütün sabah öyle güzel şarkılar dinledim ki; teknik imkanım olsa size link'lerini verirdim.  Şarkılara bile "gözün kör olsun" diye söz yazan insanlar var. Yukarıdaki soruma bunu da düşünerek cevap verin. Ya da "şarkılardan fal tuttum" diyenler. İnsanlık hali ne yaparsın, değil mi?


Bazen kontrolü yardımcı pilota vermek, şarkılara, filmlere, okuduğun satırlara yaslanmak istersin. Tek başına duramıyorsundur ya da durduğun yerden uzaklaşmaya gücün yoktur. Gücün olmadığını sanırsın, buna inanmak istersin.

Kafası çalışan, iyi dostlar edinin. Göremediklerinizi, tüllerin arkasında hayal meyal seçtiklerinizi, bir anda görünür kılar onlar. Gözleriniz kamaşsa da acısa da; yalandan yaşamayı kim ister ki?

Kimselere anlatmadığınız mücevher kutusunun en dibindeki hikayeleri çıkarmayı bilir onlar. Kutu açıldığında etrafa yayılan küf kokusunun havaya karışmasıyla ruhunuz başka formlara bürünür. Formu değişen, değişebilen ruh güzeldir.

Sevin ruhunuzu, ondan başka kiminiz var ki?