Hayal Kırıklığı

İnsanları tanıdığımızı sanırken yanılmak ne acıdır. Hele de bu insanları yakın arkadaş kategorisinde değerlendirdiğimiz zaman hayal kırıklığı katlanır.

Normal şartlarda kredilerini tükettiklerinde kim olursa olsun o insanların yanından uzaklaşırım ve ilişkimi keserim. Bundan dolayı herhangi bir üzüntü de duymam.

Bu durumda genelde onlar da benden uzaklaşır. Sorun çözülmüş olur.

Ancak son zamanlarda böyle kolayca çözemediğim bir sorunum oldu. Bir arkadaşım beni hiç kimsenin şaşırtmadığı kadar şaşırtarak, korkunç bir insan haline geldi. Çevresindeki herkesi kendisinden uzaklaştırdı. Ama aynı ortamda olduğumuz için maalesef ilişkiyi tamamen sonlandırma şansımız olamadı.

Yapmacık bir şekilde yanıma gelmesinden, konuşmaya çalışmasından o kadar fenalaşıyorum ki anlatamam. Bu yapmacıklığa dahil olmamak için elimden geleni yapıyorum. Zaman zaman kaçamadığımda ise; boğazımda birşey düğümleniyor ve ona söyleyemediklerim beni korkunç derecede rahatsız ediyor.

Aslında bu kişi için ilk hislerim şimdikine yakındı ama sonradan bir şekilde değişti. Buradan yola çıkarak, ilk izlenimime güveneyim demeyeceğim. Yargılamadan, herşeye açık olmaya söz vermiştim.

Peki bu hayal kırıklığı bana ne öğretti? Eğer insanlar hayatta herkesle kavga ediyorsa; kendileriyle de kavga halindeler ve herşeyden önce kendilerine katlanmak zorundalar. Onlardan uzak dur ve haline şükret!

Fotolar: photobucket.com, disappointmentinabox.com