Şu aralar "insanlar neden arkadaş oluyor ve kalıyor" sorusu sürekli aklıma geliyor ve bu soruya değişik cevaplar veriyorum.Bir çok kişiyle konuştum ve herkesin kendisine göre bir açıklaması olduğunu gördüm.
Arkadaşlık bir çıkar ilişkisidir diyen de var, çıkarsız sevmektir diyen de var. Bence hepsinden birazcık var içinde.
Bugüne kadar arkadaşlarımla beni neyin bir arada tuttuğunu düşündüğümde aşağıdakiler geldi aklıma:
Bir boşluğu doldurduğu,
Karşı cins olduğu,
Bir acıyı paylaştığın,
Bir yanlışı veya onaylanmayan bir durumu paylaştığın,
Birlikte eğlendiğin,
Sürekli düşündürdüğü,
Ruhunu, beynini beslediği,
Bir işe yaradığını hissettirdiği,
Sır saklayabildiği, dürüst olduğu,
Seni gerçekten dinlediği,
Sınırlarına saygı gösterdiği,
Sana benzediği veya hiç benzemediği,
Yalnız kalmamak için.
Eminim daha bir sürü neden sayılabilir.
Temelde, içinde bir beklentinin olduğunu ve bunun karşılandığını düşünüyorum.
Sevgisiz olmaz demekle beraber karşılıksız sevgiye de inanmıyorum.
Bencil miyim?
Benciyim!
Sizce?
Foto: www.frmtr.com
12 yorum:
bencil değilsin :))
aşk bile özünde bir tatmin işidir.
ne diyo tolstoy abi;
"bütün dürüst ruhların zevklerinin etkenine duydukları o şiddetli minnettarlıktır aşk..."
ben onun yalancısıyım :)
Bence arkadaşlık da karşılıklı çıkar kesinlikle söz konusudur. Herkes sana karşıyken, sen bilirsin diyebildiği için arkadaşın; hata yaptığını ikiniz de bilirken, olsun ya bence iyi olmuş böyle yapman dediği için, tepkilerini bildiği ve ona göre davrandığı için, canımın sıkkın olduğu bir an da saçma sapan gülmemi sağlayacağını bildiğim içni, dünyanın en saçma sapan konularına karşın heyecanlanmanı anlayışla karşıladığı için seversin karşındakini. Yani bu durumda arkadaşlık seçimleri de insani bir refleks olarak bencilce olabilir.
Hayatta bencillik her zaman vardır, bazen az tesir eder arkadaşlık ilişkilerine bazen çok...
Hassas dengeyi kurmak önemli bir başlangıçtır ve o denge kurulduğu anda uzun süre paylaşımda bulunacağın biri olmuştur hayatında :)
Bunu sorgulamaya başlaman bir noktadan sonra sana zarar vermeye başlar, aman diyeyim...
Absalom:Ben de onun yalancısı oldum o zaman :)
Malumatfarus:Valla çok güzel olmuş, içimden gelenler bunlardı aslında.
Emrah: Hangi açıdan zarar verir, merak ettim.
Ben bunu sorgulamadan arkadaşsızlığı seçmiştim son zamanlarda. Şimdi ise arkadaşlılığa geri dönüş yapıyorum ama neden yaptığımı anlamaya çalışıyorum.
O açıdan, atladığım bir şey olsun istemiyorum. Merakımı gider lütfen :)
Kesinlikle bencillik değil.İnsanoğlu zaten her daim kendini düşünür.Bu nedenle arkadaş olmak da tabii ki insanın kendisi için yaptığı bir şeydir bence.Suçlu hissetme kendini:)
Kafayı sıyırmaya doğru demek istedim :)
Ne kadar üzerine düşersen o kadar kemirir seni, hem tek sen değilsin bunu düşünen herkes aynı ve herkesin iyi ya da kötü arkadaşlıkları var.
Demek ki senin de olması normal, bence bu dipsiz konuyu sorgulayıp hayatın diğer güzelliklerinden mahrum etme kendini :)
Anne ve kızları:Teşekkür ederim, değilim değilim :)
Emrah:Ben arada seviyorum böyle sorgu sual halini ama şu an itibariyle çıkıyorum bu halden :)
O saydıklarınızın hepsi de arkadaş olabilmek için, karşılıklı olan beklentiler. Yanlış olan bunları bir veya iki arkadaşta aramak. Ben de bunun bilincine yeni yeni varıyorum. Çevremde bir veya iki dostum olsun onlar bana yeter diyenlerdendim. Fakat onlarla arama mesafe girdiğinde yalnız kaldığımı hissettim. O yüzden bütün beklentilerimizi başka başka arkadaşlarda karşılasaydım diyorum şimdi. Yani biri beni düşündürsün, biri de güldürsün, birinle alışverişe eğlenmeye gideyim biriyle yaşananları tartışalım. Az arkadaşlıklardan kalabalık arkadaşlığa dönüş yapan biri olarak da bunlar benim düşüncelerim.
Ayrıca beklentiler ne olursa olsun kesinlikle karşılıklı olduğundan bencillik olduğunu düşünmüyorum.
Bizim gibiler: Fazla müşkülpesent olmamayı öğretiyor hayat, haklısın. Eğer inziva modunda yaşamak istemiyorsam.
Haklısın, birini bana kendimi mutlu hissettirmiyorsa sevmem, yani yine kendimi düşünüyorum; ama insan doğası, napalım, benciliz.
Bu bencillik değil bence bu yaradılış, ne yapıyorsak dipte aslında kendimiz için yapıyoruz... Yanında olmaktan zevk aldığın kişiyi arkadaş seçiyorsun, yanında çoğaldığın yanında güldüğün yanında anlaşıldığın yanında rahatladığın yanında kendin olma lüksüne -ki bu gerçekten lükstür- sahip olduğun kişiyi dost belliyorsun ve hepimiz farkındayız ki bunu en çok kendimiz için yapıyoruz... Destek olurken iyilik yaparken bile biz aslında en çok kendimizi mutlu ediyor kendimizi besliyoruz... Bunun adı bencillik değil yaradılış bence... Kendimi mi avutuyorum?
Gelen yorumlarla emin olmaya yaklaştım ki Fery; kendimizi avutmuyoruz. Doğamız bu işte.
Yorum Gönder