Uykum olmasına rağmen sabahın köründe uyandım. Gece gelip, alelacele yıkadığım çamaşırları asmak yerine sabahın tadıyla kalmak istedim.
Bir gece önce, ağlamadığın halde ertesi gün gözlerin şiş uyanıyorsan, içine akıttığın gözyaşları acaba sen izin vermesen de; farkında olmadan, olması gerekeni yerine mi getiriyor?
Senelerce herkesten köşe bucak sakladığım yaralarımı açık ettiğimde; yalnız olmadığımı görüyor ve zamanında saklamak yerine açık etseydim, belki birlikte iyileşebilirdik, diye düşünmeden edemiyorum.
Bazen, başkalarıyla o kadar benzer bereler taşıyoruz ki... Ama bunlara tabu gibi davranıyoruz, asla konuşmuyoruz, üzerinden çook uzun yıllar geçene kadar. Konuştuğumuzda kötü bir şey olmadığını görüyor hatta rahatlıyoruz da. Buna rağmen, öğrenmiyor, paylaşmak yerine saklamayı seçiyoruz, yaralar tazeyken. Konuşmak iyileştiriyor bir bakıma, zehir akıyor, temizleniyor. Bunu not almak lazım ve kendi kendine dertlenmeye de bir son vermek.
Bu hafta Cuma gelmek bilmedi. Her sabahı, Cuma sabahı sandım ve en sonunda buluşmamıza rağmen şimdi bir şey hissetmiyorum. Çok naz aşık usandırır derler ya, sanırım usandım.
Şu geçen haftanın hızına bakıp, yazın da bu kadar hızlı geçeceğini düşünmekten kendimi alamasam da; aslında bu kış için yaptığım planlara yaklaşıyor olmak, ilk defa yaz bitecek endişesini, hafifletiyor.
Çelen kazanıyor.
21 yorum:
Malum dertler paylaşıldıkça azalırmış derler...Allah sıkıntılara düşürmesin ...
Yalnız değilsin.
Nolucak senin bu halin be usta :) Sakin yaşa biraz. Bir de tiroidlerine baktır. :) Bugün cuma!
gök-türk amiin.
mehbup, evet hiç değiliz belki de.
syrakusa, ya deli be, evet valla öyle, cuma cuma cuma
Cumartesi, İstanbul, bebek, çimler, kahve, güneş, sohbet ,muhabbet :)
bir dakika nursel, gerçekten mi?
geliyor musun? bana saat ver hemenn
ben cumaları sevmiyorum . c.tesileri çalıştığım için :(
bence geçmişinle ilgili derinlere gömdüğün bişi varsa yaz, bir hikaye de karakterin ismi değişikte olsa yaz, sonra sen olduğun anlaşılmayacak bir yerde yayınla, çok iyi geliyor emin ol
çelişen karışıyor, çelen kazanıyor ne yaman bir çelişki bu :)
yazı dilini çok beğendiğimi söylemişmiydim arkadaşım :)
küçük mucizem, gerçekten üzüldüm senin için.
toprak, düşüneceğim, yaparsam haber vermem ama:)
Emine, söylemiştin ve söylemekten hiç bıkmamanı istiyorum utangaç suratlı çelişken aslı:)
haftaiçi ağır ağır geçerken, gün içinde stresten boğulurken, haftasonunun ışık hızıyla geçmesine gıcık oluyorum. ben de cuma gününü sabırsızlıkla bekledim, bekledim geldi sonunda. ama hemencecik geçip gidecek.pff.. çelişen bizdendir :) sevgiler...
hayat çelişkilerle dolu değil mi zaten? karakteristik özelliğimdir çelişki neredeyse göbek adım :)
birşeyi çok isterken bekleyiş süresinde bıkan, elde ettiğinde aslında istemenin asıl heyecan verici dönem olduğunu düşünen ben!
cumaları kısmen severim zira c.tesi çalıştığım için, ayrıca tatil için bir pazar kime yeter ki :))
sevgiler...
soluk, çelişmeyen de değildir hahah:)
cemre, göbek adını sevdim o halde ben:) ama ctesi çalışmanı sevmedim, çalışma boşver:)
canımın yandıgı seyleri anlatırsam bir daha yasıyorum sanki o yüzden susuyorum konusmuyorum nasılsına oo yee süper nasıl olsun diyorum. fark ettim ki insan ne hissetmek isterse onu düşünmeli ve aslı. son olarak think less live more. öperim
İçimize attıkça hayata yerleşemiyoruz. Hep bir şeylerden endişe edebiliyoruz. Galiba buna "Aşil Sendromu" diyorlar... Bilin ki güzel ve yalnız ülkemizde birçok güzel ve yalnız insan sizin gibi...
Bu noto buraya düşüş sebebim, izninizle bu paylaşımınızı adınız ve blog adresinizle başka yerlerde de yayınlamak istiyorum.
Femme fatale ah nasil da haklisin. Hele o son soz ama olduramiyorum durmuyor dusunceler hic
Cosmos, sanirim haklisiniz. Tabii ki paylasabilirsiniz, tesekkur ederim
Yaralar bildiğini okuyor. Yara iyileşmeden sen ne kadar iyileşmiş geçmiş gibi yapsan da boşa oluyor.
Yaraya göre..bazen aylar, bazen yıllar gerekiyor.. Peki tam olarak iyileşilebiliyor mu? Bu da yaraya göre, yaşanana göre değişiyor bence..
Haklısın Mavi Tutku ama bizim de yarayı tedavi etme şansımız var aslında. Bazen hep izinin kalacağını bilsek de.
Hepimizin karman corman oldugu zamanlar oluyor. Disari caktirmiyorsun an geliyor durduk yerde gozun doluyor, herkes anliyor:)
Icini dokecek bir arkadas lazim o zamanlar. Icine at at nereye kadar ???
Bugün bir sürü yazını okudum. Çok şey buldum, kendimden, çevremden. İyi geldi, teşekkür ediyorum sessizce.
"Bazen, başkalarıyla o kadar benzer bereler taşıyoruz ki..." demişsin, sevdim bu kısmı. Benim de yeni yeni görebildiğim bir şey çünkü.
Yorum Gönder