Yazıp yazıp siliyorum satırları.
Silmesem ve kopuk kopuk dursalar orada: Birbirinden bu kadar alakasız düşünceyi saniye farkıyla kafamdan geçiriyor olmam, kendimi kötü hissettirir gibi geliyor. Muntazam bir yazı olsun, kendimi iyi ifade edebileyim gibi sınırlamalar eşliğinde debeleniyorum, bugün.
Okuyorum, daha çok okuyasım geliyor. Hikayelerin, güzel kurgulanmış romanların sayfalarında kaybolmak istiyorum. Sayfaları çevirirken, beynim okuduklarımdan tetiklenmiş, sayfaların hışırtısı parmaklarımda, kokusu burnumda. Bütün duyu organlarımla kitabı algılıyorum ve içinde kayboluyorum, zaten şu an istediğim bu.
Ama bir yandan içimden zorla çıkmaya çalışan cümleler, okumamı da yerimde durmamı da zorlaştırıyor. Aynı anda hem okuyup hem yazmak, hem yürümek ve hava almak hem de evin ıssızlığına sığınmak istiyorum.
Tatminsizlik?
Çelişkide olma?
Her istediğimi aynı anda yapacak kadar güçlü ve sonsuz olma arzusu?
Teşhis edemiyorum, ilacımı da bulamıyorum.
İlaç gerekli mi?
Onu da bilmiyorum.
Korkuları söküp atmak, yerlerine sevgi koymak,
Beynimin çaldığı kanı, kalbime pompalamak istiyorum!
Görsel: Ahmet Coka
9 yorum:
Ne kadar alışmışsak beynimizle düşünmeye, kalbimizle görmeyi unutmuşuz değil mi? Ve kitaptaki gibi "ciğerimizle gülmeyi"
Benim de içinden beynimi alıp çıkarmak veya Matrix'teki gibi anında ilgili programı yükleyip uygulamak ya da ona yeterince hükmedebilmeyi öğrenmek geçiyor. Biliyorum bu elimizde ama henüz o kadar OL'amadık ne yazık ki...
Senin başka bir mekanda biraz kendinle kalıp ve aslında hiç okumadan, sadece beynini boşaltmana ihtiyacın var.
Sibel, kim öğretti bize bunu acaba? Saygıyla anasım var.
Syrakusa, tatilde tam da öyle yapmayı umuyorum, az kaldı.
bence ilacın işe yaramayacağı bir durum...
işi oluruna bırak gitsin...
herseyi birden yapmaya calisinca ya da isteyince boyle oluyor sanirim :)
ayrica kedi resmine bayildim :)
ayrica "beynin caldigi kani kalbe pompalamak" deyisine de bayildim :)
cep aynası, bıraktım gitti.
A-H, kediye ben de bittim, nasıl bir endişeli, pısmış haldir o, Ahmet'in eline sağlık.
O deyişi ben de beğendim gerçekten, neremden çıktı acaba kalp? beyin? İyice kafayı yedim :))
şu sıra bende bir sancı var böyle okuduğum bloglardaki gibi süper yazılar yazmak geçiyor ama klavye başına geçince püffffffff diye sönüyor tüm hevesim çünkü yazamıyorum onlar kadar iyi diye:( belki de havadandır:)hava günah keçisi zaten:)
depresif
bad-ı saba, havadandır de geç, yazarsın nasılsa.
telekinesis, pissin :)
Yorum Gönder