Paha Biçilemezlerim

Herkes çalışırken evde keyif yapmak.

Güne, çok güzel bir kahvaltıyla ve üzerine de kahveyle başlamak.

İçine dalıp kaybolduğum bir kitabı okumak.

Buz gibi donmuşken, evde sıcağa kavuşup, mayışmak.

Güneşli sabahlara uyanmak.

Güzel bir müzikle, çook uzaklara gitmek.

Sabah uyandığımda posta kutuma düşen, sürpriz mesajları okumak.

Herhangi bir konuyu farklı açılardan bakarak, tartışabileceğim insanlarla çevrili olmak.

Aniden gördüğüm bir şeyden çok etkilenip, onu yazmak, anlatmak.

İçi sevgiyle dolmak ve hatta taşmak.

Sokakta yürürken, insanların arkalarında bıraktıkları güzel kokuları içime çekmek, hayallere dalmak.

Gerçekten ihtiyacı olan bir insanın işine yaramak.

Bir işi hakkıyla yerine getirip kendi sırtımı sıvazlamak.

Çok beklediğim güzel bir haberin hiç beklemediğim anda gelmesi.

Şaşırmak.

Hayran olmak.

Güzel görmek, güzele bakmak.

Tomurcuklanan ilk ağacın dalını görmek ve onu öpmek istemek.

Ilık havada yürümek.

Güzel bir akşamda birlikte mutlu olduklarımla yemek yemek, şarap içmek.

Deli gibi sarhoş olmak ve eğlenmek.

Çok gülmek, kahkahadan katılmak.

Görmekten mutlu olacağım çok eski bir tanışla tesadüfen karşılaşmak.

Tesadüfler.

Çok sevdiğim bir yazarın yeni kitabını rafta görmek ve elime almak.

Sevdiğim bir yazarın hiç bilmediğim bir kitabını keşfetmek.

Yazısını, çizimini sevdiğim birinin yeni bir yazısını, resmini görmek.

Uzun süre tutkuyla aradığım şeyi tesadüfen bulmak.

Sadece birlikte olmaktan mutlu olduğum insanlarla olmak.

Zorunluluk kelimesinin anlamını unutmak.

Telefonda uzun konuşanların 4. dakikada, telefonlarını kilitleyecek bir mekanizmaya sahip olmak.

Hahaha yaşadığım ve sevdiğim şeyleri anlatırken birden hayallerime gidiverdim.

Peki o zaman son olarak da;

Hayal kurmak!

Görsel: Ahmet Coka