14 Ağu 2011

Anne ben eşcinselim


Çocuğunun eşcinsel olduğunu öğrenmek her aileyi üzer değil mi?
Üzüldükleri ne olur? Benim evladım nasıl "böyle" olur? Elaleme ne deriz şimdi? Torunlarım olmayacak mı? Mürüvvetini göremeyecek miyim? 

Aklıma gelmeyen daha bir sürü soru vardır muhakkak. Tek bildiğim eşcinsel olduğunu ailesine söyleyemediği için yaralanan, içinde hep kocaman bir boşluk taşıyan bir sürü genç olduğu. Bu konuda bir kaç sene önce, bir blog yazısı okumuştum ve içim parçalanmıştı, ağlamıştım hatta. Annesi olmak istemiştim, ona "sen benim evladımsın ve ben senin hep yanındayım" diyebilmek istemiştim.

Aileleri suçladığımı, yargıladığımı düşünmenizi de istemem. Herkes bir inançla büyütülüyor ve bazı insanlar için bu yazı daha en baştan okunamaz bile, anlıyorum. Ama dünyaya getirdiğimiz evlatlarımızı sevmekse tek görevimiz, sevginin şartı olmaz. 

Kim, çocuğunun kendisinden bir şeyler saklamasını, yalan söylemesini, mutsuz olmasını ister?

Peki doğruyu söylediğinde, bu kabul edilemezler listesinden bir doğru ise; sevgi nereye gider? Onun hep iyiliğini düşünme, mutlu olması için elinden geleni yapma gayretine ne olur?

Kendine rağmen, sevebilmektir gerçek sevgi. Hele de bu, evlat sevgisiyse.


Görsel: Jonas Löfgren

36 yorum:

Betül dedi ki...

Güzel yüregine ve ellerine sağlık :))

Kızılsakal dedi ki...

Arada anneme "belki geyim?" diyom ve kadının suratı birden değişiyor. NAsıl söyleyebilirim ki? Hele babama, asla.

Imber dedi ki...

Can çok şanslı bir çocuk ki, senin gibi melek bir annesi var =) Can için tüm yollar artık kolaydır. Ama onun eçcinsel olmasını istemem. daha zor olur o zaman hayat ona

dif dedi ki...

"...ve bazı insanlar için bu yazı daha en baştan okunamaz bile..."

Bunun doğru olduğunu düşünmek bile içimi acıtıyor, keşke bu kadar haklı olmasaydın. Klavyene ve güzel yüreğine sağlık...

Adsız dedi ki...

Zaman gelecek eşcinsellik de tabu olmaktan çıkacak... Çünkü bu bir "hastalık" değil, bu bir "sapkınlık" da değil, sadece "FARKLILIK"... Aynı insanların çoğu sağ elini kullanırken bir kısmının solak olması gibi bir şey... Zaman gelecek, bu da aşılacak...

Unknown dedi ki...

Zor durum gerçektende .Arkadaşımın ev arkadaşı eş cinzeldi ve ailesi bilmiyordu.Askere almadılar onu bile söyleyemedi.Ailesi sürekli ne zaman askere gideceğini soruyordu ? Hiç mi anlamıyorlar yok sa anlamazdan mı geliyorlar anlamıyorum.Bir de yakışıklı ki , zor vallahi :(

Aslısın dedi ki...

Betül'üm..

Patrick, ne diyebilirim ki?

İmber, evet zor, buna diyecek bir şey yok maalesef.

dif, sağol canım, acı ama.

sestod, dilerim olur, bütün kalbimle hem de.

içimizdeki karnaval, aileler için de zor elbet, kolay olur mu hiç? Ama nasıl kıyılır evlada?

Fery... dedi ki...

Rahat yaşayabileceği bir yere göçmesini dilerdim eşcinsel bir çocuğun annesi olsaydım, buralarda mutlu olamazdı çünkü. Çünkü ben bile biliyorum ki o tercihte bir çocuğun annesi babası olmak çok zor, bu toplumda o çocuk olmak daha da zor...

Asortik Krep dedi ki...

Hayat bir kadın olarak o kadar zor ki bence annesi belkide bir kadının hayatından daha zor bir hayat gördüğü için,acı çekeceği için,toplumdan dışlanacağı için, bir aile kuramayacağı için ve mutlu olma şansı diğer insanlarınkinden daha düşük olduğu için kısaca ona kıyamadığı için gerçeklerle yüzleşemiyordur diye düşünüyorum.
Çok zor olmalı hayatları, onları hem çok güçlü buluyorum hem de kıyamıyorum bir yandan.Bence toplumda kendilerini kanıtlamaları için herkesten fazla çalışmaları gerekiyor ve işlerini çok ciddiye almaları.Yoksa herkes başkalarından çok daha fazla onları harcamaya meyilli oluyor.

Aslısın dedi ki...

fery, çok haklısın, göçmek de kolay değil, zor işte.

asortik krep, azınlık olan herkesin yaşadığı bu ve biz çoğunluklar bunu yapıyoruz onlara (bazen biz de azınlığız elbette)

Bero dedi ki...

Bu kez yorumumu blog içinden yazayım dedim :)
Bence bir anne çocuğunu her koşulda sever. Baba da her koşulda sever mi? Sevmesi lazım, bilmiyorum.
Çocuğumun eşcinsel olduğunu öğrensem ona hiç kızmam, sadece hayatta zorlanacak bir konusu olduğu için üzülürüm.

Sitare dedi ki...

bir anne olarak,kaygılarımla yazıyorum ki ben kahrolurdum.

bu seçimin dünya üzerinde varolmayı ne kadar zorlaştıracağını,yaşayacağı hem maddi hem manevi sıkıntıları düşünür yerle yeksan olurdum.

bununla beraber iman ettiğimiz yüce yaradana bunun hesabını nasıl verecek diye ciğerim yangın yerine dönerdi.

ama asla hayatımdan ötelemez onu sevmekten vazgeçmezdim.ne pahasına olursa olsun hep ardında dağ gibi durur ve o yoldan döndürme çabasına girerdim.

post-modern söylemlere prim verecek marjinaliteyi çoktan geçtim ben.bu ülkenin gerçekleri var.inandığımız bir inanç sistemi var.yok sayıp "olsun çocuğum ,bu senin hür tercihin,kime ne "diyemem asla.

ne tercih ne sapkınlık.adını koyamadığım bir yola çocuğumu da savunmasız terkedemem.çünkü anneyim.

Allah evlatlarımızı korusun demekten başka dua dillendiremiyorum.

Unknown dedi ki...

bazı yerlerde bu insanlar için "hasta" tabiri kullanılıyor... ben "bu grup" olarak nitelendiricem, bu grupla çalışmak inanılmaz zevkli ve bir hastaneye seçimleri bu yönde olduğu için yönlendirilmiş bu insanlar geldiğinde çalışmaktan en çok zevk veren gruptur bu grup diyorsunuz.. en zararsızlar en sevecenler en eğlenceliler grubu.. ve bazıları anneleri ile birlikte geliyorlar, o zaman çok daha eğlenceli ve zevkli oluyorlar.. Çünkü anneleri onları koşulsuz seviyor, sevgiyi size de yansıtıyor...

hatice dedi ki...

evet evlat sevgisi herşeyden üstündür,onun yanlışlarıyla,eksikleriyle,hatta farkındalıklarıyla sevmeli bir anne baba evladını..her nekadar üzülseler bile...

banu bilgi dedi ki...

keşke her anne senin gibi olsa.her şartta çocuğunu kabullense.sevse saygı duysa. gelecek nesillerde böyle anneler olacak inanıyorum :)

Kızılsakal dedi ki...

Sitare, sana katılmıyorum. Hem de hiç. Yaradana neden hesap vermek gerekiyor onu anlamıyorum. Bizi yaratan o. Ve "eşcinsellik" seçim değildir ki hesap veresin. Homofobiklerin arasında dünyaya geldiğimiz için kendimizi bi keşfetme sürecimiz vardır, onasürece de seçim, hastalık v.b. şeyler denmesi çok saçma. Senin karşı cinse olan duyguların gibi oğlunun/kızının kendi cinsine duymasından doğal olanı nedir ki?

Aslısın dedi ki...

Bero, hoşgeldin, ben de senin gibi hissediyorum.

sitare, anne kalbinle konuşuyorsun, evladına sahip çıkıyorsun, sadece bu marjinallik ya da bir tercih değil. O çocukların bir çoğundan, ben istemez miydim, herkes gibi olayım, bunu yaşamak zorunda kalmayayayımı çok duydum. Bu bir hastalık da değil, sadece farklılık. Ama nasıl bakarsak bakalım, evladımızın yanımızda olmak esas olan, dediğin gibi.

Pınar, gülümseyen yanımsın, hep kal böyle.

hatice, bize düşen bu evet.

banu, dilerim öyle olur.

Erkek dedi ki...

Sitare doğru söylüyor. Yani zor bir durum bu tabiki kimse başına gelsin istemez. Bu gibi ve birçok şeyde herkes inanmak istediği şeye inanır ve içini böyle rahatlatır, ama modern hayat ve dini hayat ve anlayış paralel değildir.

Allah korusun diyecek kadar zor bir durum bu..

Aslısın dedi ki...

erkek, inançları tartışmak istemediğimden, konuda bir şey demiyorum. Ama gerçekten zor bir durum iki taraf için de.

Avram dedi ki...

Tüm yorumları okumadan geçtim ki adetim değildir. Zor soru.. Sabah okudum sonra düşünmeye başladım. Ben ne yaparım, değil başka bir şeyi düşünmeye başladım. Homofobik değilim herkesin yaşamı kendine-dir beni ilgilendirmez. Ama acaba bu rahatlığım, başıma gelmeyeceği inancından mı kaynaklı sorusuydu.. Acaba, içselleştirmeyi geçtim, yoksa empati denen anlayabilme çabası bu sefer çaktırmadan kayıplara mı karışmıştı aklımın bir köşesinde. Sorduğun soruyu daha da zorlaştıran buydu. Zor soru..

Aslısın dedi ki...

Avram zor elbet, benim cevabını önceden verdiğim bir soru bu, ondan yazma cesaretini gösterdim, emin olduktan sonra.

Sade dedi ki...

Escinsellik dendiginde bircok insanin aklina seks sahnesi geliyor.. Birbirini seven, elele gezen, hayati paylasan, birbiriyle mutlu olan ciftleri canlandirabilseler gozlerinde keske.. Belki o zaman farkli olurdu..

hemera-nyks dedi ki...

ne yazıkki çok haklısın :/
-
hemera

Aslısın dedi ki...

Sade'm, sanırım bu da önemli bir sebep, haklısın.

Aslısın dedi ki...

hemera :(

penelope dedi ki...

anneler çocuklarının üzülmesini istemez.başkaları tarafından aşağılanmasını..hor görülmesini..dışlanmasını.sokak delikanlılarının duvara sıkıştırıp "len i.ne gel lan buraya " demesini hele hiç..belki çocuk bunu dediğinde yani ann ben gayim dediğinde onun kendi hemcinsiyle sevişmesinin verdiği çirkin duygudan ziyade-kızmasın kimse bi hetereo olarak verdiği his bu yoksa tercihlere saygım var-karşılaşacağı zorlukları düşünerek tepki koyar üzülür.
anneler babalar gibi değil.babalar erkek evlatla gurur duymak ister bu gurur dedikleri şeyde oğlum muhteşem resim yapar ,harika dans eder şeklinde değildir genelde.ahmet efendinin oğlu altı kişinin kafasını patlatmış ne güç bee,mehmet efendinin oğlan acaip futbolcu kızlar deli oluyor oğlana,hasan efendinin oğlu yüzbaşı olmuş teröristlerle bi savaşmış erkek adam beee..gibi..anneler ezik de olsa çillerinden gözleri görünmese,ayakları olmasa elleri üstünde bile yürüse çocuklarıyla gurur duyar.sadece onu üzecekler diye üzülür.
gitsin belçikada filan yaşasın...burda kalmasın kimse onu üzmesin aşağılamasın...:(
sadece cinsel tercihi nedenıyle yargılanan herkesi ve onların anne ve babalarını saygıyla karşılıyorum selamlıyorum da.yükünüz ağır biliyorum ama herkes kafasını dik tutsun beynı fahişe yatağı olmuş pez.kler utansınlar ...

didem dedi ki...

Sevgi nereye gider demissin hicbirsey yere gitmez aslinda. Cunku sevgi sekle semale cinsiyete suna buna bakmaz. Sevgi kayitsiz ve sartsizdir.

Azze dedi ki...

Benim de derin sohbet şansım oldu birkaçıyla. Bırak ailesini, straight arkadaşlarına bile anlatabildiklerinde şanslı sayıyorlar kendilerini.

Durum zor, toplum acımasız.

Nil dedi ki...

aileler için oğlunun/kızının yapabileceği daha fena bişey yokmuş gibi.
Ben çocuğumu her durumda severdim ama babamız ne yapardı bilemiyorum. Olsun annesi olmayanın kimsesi olmaz. O benim onunla beraber olacağımı bilsin yeter.

Aslısın dedi ki...

penelope, ne diyeyim ki:(

didem, ben de buna inanıyorum işte.

azze, hem de çok acımasız.

nilhan, bütün anneler senin gibi olsun.

Berkan Bağcı dedi ki...

Üniversitede eş cinsel Türk asıllı Amerikan bir hocam vardı. Bu bir hastalık değildir, ayıplamayın, hor görmeyin, bu bir yaradılış derdi.

Sizin de çocuğunuz eş cinsel doğabilir,olabilir demişti..

Haklı.

Yazın da güzelmiş. Sanırım blogunu geç keşfettim. Şans eseri olsa da görmek iyi oldu.

Adsız dedi ki...

Her zaman oldugu gibi okumuyorken carpici baslik beni buraya atti. Anne baba icin zor bir konu. Penelopenin yorumunda dedigi gibi konu en azindan benim icin cocugumun gay olup olmamasi degil, herhangi bir konuda asagilanip asagilanmamasidir.bize dusen gorev ona her kosulda dik durmayi ogretmektir.

Konu guzel, ama cok yuzeysel ve kisa gecmissin. Ozellikle de Peki doğruyu söylediğinde, bu kabul edilemezler listesinden bir doğru ise; sevgi nereye gider? Gibi bir can damarini yakalamisken..
Sevgi nereye gider Asli?

Arayan Aynaci

Unknown dedi ki...

KEşke her Anne senin gibi olsa. BU güzel duruşuna düşüncelerine bayıldım. HErkes insan değil mi neticede ne gerek var ayrımcılıga ve başkasını hor görmeye. Bir arkadaşım var bu şekilde olan çok da iyi anlaşırım kim ne der düşünmem. Saçma gelir bana 'gay ' diye aşağılamak. Ama toplumda bir önyargı var ki inşallah geçer gidr ileride.

www.lovesfromfashion.com

Aslısın dedi ki...

Berkan, hoşgeldin:) sağol.

Aynacı, upuzun bir yazı olacaktı, müdahale geldi, içimde kaldı.

loves from fashion, umarım geçer, çok inanmasam da dediğin gibi olmasını isterim gerçekten.

victor's secret dedi ki...

sen benim ailem olsana =')

Aslısın dedi ki...

Victor, olmadığımı kim söyledi?