Kadınlar ve çocuk adamlar

Bu bir adamın; hiç büyüyememiş, çocuk kalmış bir adamın hikayesi. O adamdan yeni ayrılan ve henüz yaralarını tam saramamış olan arkadaşım, bu hikayeyi yazmamı istedi. Neden bunu ısrarla istediğini bilmiyorum ama içinde olmadığını düşünüp, dışarıdan dinlemek istedi belki de her şeyi. Daha objektif, duygulardan arınmış hissetmek için.

Melis, benim çocukluk arkadaşım, yazlıktan. Senelerdir konuşmuyoruz, görüşmüyoruz aslında. Blogumu okuyor ve arada yorum yapıyor, sadece. Dört gün önce bana bir mesaj attı. Mesajı attığında çok mutsuzdu ve ne yapacağını bilmiyordu. Bana akıl ver n'olur, diyordu mesajında. Öyle ki; yazarken hiç nefes almamış gibi, boşluksuz, upuzun bir yazıyla, bir çırpıda anlatmıştı her şeyi.

Yaklaşık üç senedir beraber olduğu bir adam vardı, başlarda adam evliydi ama sonra karısından ayrılmıştı. Adam evli olduğu sürece mutlu değildi, karısını başka kadınlarla aldatıyor ama ondan ayrılmıyor ve hayatına devam ediyordu. Boşandıktan sonra, küçük bir yerde yaşayadıkları için ilişkilerinden herkesin haberi olmuştı. Tabii eski karısının da. Eski karısı, hem Melis'e hem de adamın önceden ilişki yaşadığı diğer kadınlara bir şekilde ulaşıyor ve çaresizce, onlardan hırsını çıkarmaya çalışıyordu.

Melis, eski karısının yaptıklarından rahatsız oluyor, onun kendini küçük düşürdüğünü, basitleştiğini düşünüyor ve mesajında bunu anlatıyordu, bana. Ama tüm bunlara sebep olan adam, tüm kadınların kalplerine bir şekilde girdiği için, suçlanmak bir yana, olaylarda hiç payı yokmuş gibi es geçiliyordu. O sevilendi, paylaşılamayandı. Diğer kadınlar ise rakip. Çaresiz ve aldatılmaya mahkum bir sürü rakip vardı ortada. Esas kahramanınsa; keyfi yerindeydi büyük ihtimalle.

Melis, sevdiği adamlaydı, mutluydu. Bu mutluluk beş-altı ay sürdü; ta ki bir kadın ona mesaj atıncaya kadar. Ona, sevdiği adamla bir seneye yakın zamandır ilişkileri olduğunu, yaşadıklarını anlatıyordu, mesajında. Melis şok olmuştu çünkü sadece kendisine söylendiğini sandığı sevgi sözcükleri, yapılan kurlar, her şey, aslında eşzamanlı olarak bir başka kadınla paylaşılıyordu.

Artık buradan sonrasını, benim kalbim de kaldırmadı. Devamı yeni yalanlar, kendini ifade etmeye çalışmalarla sürüp gidiyordu. Melis, en sonunda çaresiz ve hala istemeden, vazgeçmek istemediği adamdan vazgeçti. Ama atlatamadı ve atlatamıyor. Ha bu arada adam, eski karısına dönmüş, şaşırdım diyemeyeceğim.

Benim bu hikayede, aklımda kalan tek şey o adam. O nasıl bir hayat yaşadı ki; çevresindekilere de, kendisine de bütün bunları yapabiliyor? Sordum arkadaşıma; aldığım cevaplar biraz açıklama oldu diyebilirim. Annesini yıllarca aleni bir şekilde aldatan babası belki de onun büyümesine engel olan. Senelerce bunu yaşayan annesinin, karşı çıkmayışı, onu terk etmeyişi, onu kadınlara düşman etti ya da ne kadar çaresiz olduklarını öğretti, belki de. Annesinin ona çektirdiği acıyı karşısına çıkan bütün kadınlardan almak istemesi de, bir neden olabilir. O, hiç büyümemiş bir adam, çocuk adamlardan. Büyümeyecek de büyük ihtimalle.

Böyle durumlarda, kadınların birbirlerine düşman olmaları ise ikinci aklımı kurcalayandır, her zaman. Sevdiğim adam beni aldatıyorsa; aldattığı kişiye diş bilemek bana haksızlık gibi gelir. Beni sevdiğini sandığım, birlikte olduğum kişidir, bunun sorumlusu. Kurtulunması gereken odur, diğer kadınlar değil. Bugün Ayşe, Berna, Jale yarın Merve...

Hiç değişmeyen ve değişmeyecek olan ise; esas adamdır ve bulaşıcı bir hastalıktan kaçar gibi kaçılması gereken de odur, bence.