26 Haz 2012

Sıyrılmak

Bakış açımızın, inançlarımızın ne kadarı gerçekten bize ait, ne kadarı miras acaba? Hiç düşünmeden benimsediğimiz kaç kural, kaç alışkanlığımız var? Büyüdüğümüz evde öyle yapılıyordu diye hangi rutinleri, kendi evimizde, başka birileri tarafından büyütülmüş, bizimle yaşayan insanlara dayatıyoruz? 

Farkına varınca, öyle çok ki; sayıları. Bazı şeylerin, zamanında üzerimde yarattığı baskı nedeniyle sinir olup, tam tersini yapıyorum ama bunda da var bir terslik. Ya da bazılarında yok, bilmiyorum. Bu sorular en çok, evde eşimle ya da oğlumla, evin içindeki düzen, tertip konusunda itişirken aklıma geliyor. 

Bazıları vazgeçilmez ama bazılarını, sırf annem öyle yapıyordu diye onlara dayattığımı fark ediyorum. Düzeni seviyorum, bir mekanı sahiplenebilmem için içinde benden bir şeyler, bir intizam olması gerekiyor. Yoksa bırakıyorum ucunu ve girip çıkıyorum sadece. 

Bunun aşırı kontrolcülükle bağlantısını çözmeye çalışıyorum zira aşırı kontrolcülük eşittir huzursuz bir hayat. Hiçbir şeyi kontrol edemeyeceğini bile bile nafile çabalar içinde geçen kaç yaşam vardır, kim bilir? Bence epey vardır. 

 İnsanlara müdahale etmeyi sevmem. Kararlarına, inançlarına, fikrim sorulmadığı sürece karışmam, kendi görüşlerimi dayatmam. Bu yönümle de gurur duyarım. Amaa konu eve gelince; çoğu kez annemi görüyorum, kendimde. O oraya konulmaz, şu şöyle yıkanır, bu çok işe yarıyor, asla atılmaz gibi. 

Böyle olmak istemiyorum. Bunun, birlikte yaşadığın insanlar üzerinde yarattığı baskıyı tanıyorum ve ne kendime ne de bir başkasına böyle baskı yapmak istemiyorum. Ama bırakmak hiç kolay değil. Sürekli kendini kontrol gerektiriyor, en azından geçene kadar. 

Yarattığını sandığım huzur, aslında sürekli kontrol ve düzeltme gerektiren bir görevden başka bir şey değil. Yaşattığı itiş kakış da cabası. 
Adım adım yapılabilir sanki.

7 yorum:

Hayat_Erkeği dedi ki...

korkmak iyidir. çünkü insanı diri tutuyor :)
umarım yapaktan korktuğun hataları hiç bir zaman yapmazsın ;)

ah bi deli olsam dedi ki...

insanın kendisini kontrol etmesi başkalarını kontrol etmekten daha zor çünkü ve bir çoğu(kendim de dahil) başkasını kontrol etmeyi tercih ediyor.

Cemre dedi ki...

kontrol ve düzen manyağı olmak insanın kendini çoook ama çooook, karşısındakileri ise çileden çıkartır iyi bilirim :) ahh dizginleri elinde tutma isteği yok mu! çok feci. dediğin gibi kolay değil keşke bi reçetesi olsa, bi hap al geçer dense ama nerdeee?? yavaş yavaş belki zamanla olur ne dersin?

Adsız dedi ki...

Aşırı kontrolcü bir tanıdığım var bazen öyle cümleler söylüyor ki peşpeşe her an kafayı sıyıracakmış gibi hissediyorum. Hakikaten zor böyle insanlar için yaşamak.

E dedi ki...

Hepimizin hayatında karakterimize etkiyen insanlar var, size anneniz etkimiş ve belki sizin için de böyle bir yazı yazacak biri olacak gelecekte:)

MAVİ TUTKU dedi ki...

Merhaba..bazı yazdığınız ve beğendiğim sözler için yorum yapıyorum twitterde ama sizde görünüyormu..pek anlamıyorum da bu twit olayını henüz.:)

Aslısın dedi ki...

Mavi tutku, gormuyorum. Sanirim @aslisin yazarsaniz tweetlerinize, gorurum:)