8 Mar 2010

Annem


Sana kendimi anlatmak, benim için ne ifade ettiğini, kelimeler ne kadar yetersiz kalsa da açıklamak için neden bu kadar beklediğimi bilmiyorum.

Bu, çocukluktan kalma herşeyin garantisi olduğuna dair bir yanılsamayı büyüdüğüm halde, içimde tutmamdan belki.

Belki de değil. Çünkü çocukken de en büyük korkum seni kaybetmekti. Filmlerde, gerçek hayatta annesi ölen çocukları görür, yanınızda ağlayamadığımdan, yatağıma yatınca saatlerce ağlardım bu korkuyla. Ya gerçek olursa diye.

Senden sadece fedakarlık ve iyilik gördüm. Bir insanın haddinden fazla fedakarlık yapmasının nasıl bir şey olduğunu ve bu derece fedakar olmanın ne kadar zor olduğunu.
En azından benim için. Sen başka türlüsünü bilmiyordun belki de.

Kendini önceliklendirmek, istemediğini söyleyebilmek mümkün olsaydı; belki şu anda bu hastalıkla uğraşıyor olmazdın. Çünkü içine attığın her duygu; öfke, kırgınlık, içinde fiziksel bir tahribat yapıyor. Ben buna inanıyorum.

Sana içimi açmaya çalışırken, seni suçlamaya başladım. Duygularımı da, bu şekilde sana en acı sözleri söyleyerek, bazen de sesimi yükselterek ifade etmedim mi bugüne kadar?

Gördüğün gibi bazı şeyler değişmiyor. Ama ben değişiyorum. Bir çok konuda değiştim.
En azından bu yazıyı yazabiliyorum.
Seninle, kıymetini bir yandan hep bildiğim ama bir yandan da yeterince hissederek, tadını çıkaramadığım eski, sıradan günlerimize dönmeyi o kadar çok istiyorum ki.

Seni kaybetmekten hala deliler gibi korkuyorum. Bazen bunun gerçekleştiğini düşünüyor ve görüyorum ki hayatta kalacağım. Ayakta durmaya devam edeceğim.

Hayat bu. Her ne yaşarsan yaşa, devam etme gücü hep orada duruyor.

Sadece ayakta durma çabası içindeyken, söylenmemiş sözler, yeterince ifade edilememiş iyi duygular, yol boyunca bana çelme takacak, dengemi kaybettirecek.

Lütfen iyileş anneciğim. Seni çok seviyorum.


Foto:angrychicken.typepad.com

18 yorum:

Paşa dedi ki...

çok geçmiş olsun ..aynı duyguları yaşıyoruz ve hep yaşayacağız:(

Eliza Doolittle dedi ki...

Cok gecmis olsun, annecik iyi olsun, sen iyi ol. Anlik duyguyla soylenmis fazladan cumleler ya da anlik unutmalarla arada kaybolmus eksik sozcukler icin de hayiflanma. O bilir. :)

Taro dedi ki...

Geçmiş olsun Aslı...

Unknown dedi ki...

Canım çok geçmiş olsun!Umarım bir an önce sağlığına kavuşur annen!

Öküzün Önde Gideni dedi ki...

Hiç bir zaman "yeterince" olmuyorki o paylaşım/kıymet bilme olayı..

Lütfen iyileş Aslının annesi.. Lütfen iyileş, ve daha nice aile meclisinde makarasını yapın bu günlerin..

Bu 2.şansının her anını daha da bir dolu dolu kullanacak, dolu dolu kıymet bilecek Aslı; biliyorum ben..

malumafatrus dedi ki...

geçmişler olsun Aslı, umarım anneciğin kısa zamanda iyileşir. Vicdan azabının en büyük paydasıdır anneyle ilişkiler, o yüzden lütfen kendine de haksızlık etme...

Aslısın dedi ki...

Arkadaşlar sağolun.

Fery... dedi ki...

olur da okursa bu yazıyı dondur o anı, nasıl nasıl mutlu olmuştur annen... dilerim çok çabuk iyileşir ve sonranın tadını çıkarırsınız birlikte...

Aslısın dedi ki...

Bu yazının sonu nedense bana karamsar geldi ama biraz öyleydim. Bu haliyle değil ama daha olumlu bir şekilde yazıp, okutacağım. Güzel dileğin de umarım gerçek olur.

bad-ı saba dedi ki...

çok büyük geçmiş olsun aslı.
ben de rüyamda annemin gittiğini ve hıçkırıklarla sabahları uyandığımı bilirim.nasıl bir duygudur çok iyi anladım.en kısa zamanda iyileşir inşallah.dualarım sizinle

Sokak Kedisi dedi ki...

Bazen en kıymetlilerimizi en fazla yıpratıyor ve duygumuzu ortaya koymaya gerek bile duymuyoruz ama aslında altında yatan tek şey sevgimizin büyüklüğü oluyor.

O kadar çok seviyoruz ki söylemeye gerek bile duymuyoruz, ya da bazen sevgiyi sığdıracak kelime bulamadığımız için susuyor ve yüreğimizin görüldüğüne inanıyoruz.

Bezen de karşımızdakinin istemeden de olsa kendine verdiği zararı görüp sessiz kalamıyor, isyan ve öfke ile fırlayıp engel olmaya çabalıyoruz tekrar etmesin diye...

Bu yazıya da bu döneme de keyifli ve mutlu bir final yakışır fikrindeyim ben de Aslıcım, anneciğin iyileşip sağlığına kavuşsun bir an önce diye duacıyım ben de elbette...

İyi bak lütfen kendine :)

Aslısın dedi ki...

bad-ı saba ve sokak kedisi: sağolun. kesinlikle yazının sonuna mutlu bir final ekleyeceğim, tek dileğim bu.

B. dedi ki...

Etiket marifetiyle okuduğum ilk yazı bu oldu. Demek bütün arşivini okumamışım ben.

Burda değindiklerinden ve yorumla katılanların söylediklerinden farklı bir şey söyleyemeyeceğim ama korkuysa korku, endişeyse endişe, pişmanlıksa pişmanlık, paylaşmak istiyorum bunları. Altında ezilme diye.

Ruby Edwards dedi ki...

O kadar içime işledi ki göz attığım yerlerdeki cümleler, o kadar dokundu, o kadar derinden hisettim ki, affet beni, okuyamıyorum hevesle deşmeye başladığım arşivinin bu kısmını.. Ortada fol yok yumurta yokken yatağa yatıp annemi kaybetmek korkusuyla kendimi kaybederek ağlamak o kadar tanıdık ki!

İnsan normalde inanmadığı bir takım şeylere inanıyor, inanmak istiyor böyle zamanlarda... İster dua de, ister pozitif enerji de, ister "iyi düşünelim iyi olsun" de, işte o olumlu elektrikten var gücümle gönderiyorum sana..

Emine dedi ki...

merhaba aslı blogunla yeni tanıştım ve bu okuduğum ikinci yazın.ruhuma değdi cümlelerin..duygularmı paylaşmak istedim..en büyük korkumdu çocukken annemi kaybetmek..genç kız olduğumda yine değişmedi hep korktum..yirmili yaşlarda ise 40 yaşında olup annesi olanlara özendim hep..annem hasta da değldi ama ben hep korktum..şimdi 40 yaşındayım ve beni kaybetmekten çok korkan 15 yaşında bir kızım var..artık kızımın beni kaybetmesinden korkuyorum ben de..anladım ki bu korkunun altında tarifsiz ,ölçüsüz bir sevgi var ..seninle aynı duyguları paylaşan yüzlerce kişiden biri olarak kızım ve kendim adına iyilikler diliyorum anneciğine ve sana..

Aslısın dedi ki...

Emine, hoşgeldin. Çok teşekkür ederim güzel yorumun için. Bütün anneler ve çocuklarına korkusuz, doya doya yaşayacakları nice yıllar dileyelim. Belki hayal ama gerçek olur bu hayalimiz, herkes için...

Emine dedi ki...

hoşbuldum aslı teşekkür ederimm...hayalimiz GERÇEK olsun..dolu dolu ,doya doya ve farkında olarak yaşansın nice yıllar anneler ve çocuklarıyla..

Onlyvili dedi ki...

Sadece ...yutkundum! ve şunu ekleyebiliyorum. Bir ton sağlık gelsin annene cok geçmiş olsun..